Patroni opolskich ulic. Juliusz Słowacki

W naszym cyklu opowiadającym o zasłużonych, którzy patronują drogom w Opolu pozostajemy przy wieszczach narodowych. Dzisiejszym bohaterem jest wybitny polski poeta Juliusz Słowacki. Jego ulica znajduje się w dzielnicy Śródmieście.

Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809 w Krzemieńcu w południowo-wschodniej części dawnej Rzeczypospolitej (obecnie Ukraina). Jego ojciec Euzebiusz Słowacki był profesorem literatury w Liceum Krzemienieckim i Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Jego matka Salomea prowadziła salonik literacki, gdzie przyszły wieszcz zakochał się w poezji. W latach 1825–1828 młody Juliusz ukończył studia prawnicze na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Rok po zdobyciu wyższego wykształcenia Słowacki przyjął posadę aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Już w następnym roku wydał swoje pierwsze dzieło, które ukazało się w roczniku „Melitele”. Była to powieść pod tytułem „Hugo”.

Po wybuchu powstania listopadowego, niezdolny do służby poeta z bronią w ręku, 9 stycznia 1831 roku podjął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. Jego zadaniem było przewiezienie listów od Rządu Powstańczego do Paryża i Londynu. Pobyt w Londynie, który zachwycił Słowackiego, przeciągnął się do września. Następnie Słowacki zdecydował się powrócić na kontynent. Celem jego podróży była ponownie Francja. Zatrzymał się oczywiście w Paryżu. Wydał tam 2 tomiki „Poezji”. Polska emigracja była nimi zachwycona. Jednak Paryż nie przypadł do gustu Juliuszowi. W związku z tym oraz po kontrowersjach związanych z nowym dramatem Mickiewicza „Dziady część III”, gdzie w bardzo złym świetle przedstawił ojczyma Słowackiego, ten zdecydował się na wyjazd do Szwajcarii. 26 grudnia 1832 roku opuścił Paryż i osiadł nad Jeziorem Genewskim, w Pâquis na przedmieściach Genewy. Poświęcał się tam pisaniu oraz poszukiwaniu nowych inspiracji. W tym czasie światło dzienne ujrzał 3 już tom „Poezji”.

Następne lata życia poświęcił podróżom. Z Genewy dotarł do Marsylii, stamtąd parowcem przez morze do Livorno, skąd dyliżansem przez Civitavecchia do Rzymu. Trzy miesiące później wyjechał do Neapolu, a potem do Sorrento. Następnie podróżował po Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii, po czym zatrzymał się we Florencji. Po swoich wyprawach osiadł na stałe w Paryżu.

W 1848 roku Słowacki, mimo że poważnie chory na gruźlicę, wyruszył do Wielkopolski, by wziąć udział w powstaniu. Jednak zamierzeń swych nie zrealizował. Wtedy też ostatni raz spotkał się z matką we Wrocławiu. To właśnie gruźlica odpowiada za śmierć jednego z największych polskich poetów romantyzmu. Zmarł 3 kwietnia 1849 w mieszkaniu znajdującym się przy Rue de Ponthieu nr 30. Został pochowany na paryskim Cmentarzu Montmartre.