Patroni opolskich ulic. Juliusz Ligoń
foto: ŁK
Tym razem przyjrzymy się postaci kolejnego społecznika, który działał na Górnym Śląsku – Juliuszowi Ligoniowi. Droga pod jego patronatem znajduje się w śródmieściu Opola obok pływalni „Akwarium”.
Juliusz Ligoń przyszedł na świat 22 lutego 1823 w Prądach. Jego ojciec był kowalem w folwarku księcia Adolfa Hohenlohe-Ingelfingen. Swoją edukację rozpoczął w szkole w Strzębiniu. Po jej ukończeniu zaczął uczyć się samodzielnie. Pomagał również ojcu w jego pracy w kuźni. W wieku 18 lat Juliusz wyjechał za lepszą pracą do Królewskiej Huty, gdzie został kowalem hutniczym. Tam też rozpoczął swoją działalność społeczną. Zaangażował się w Towarzystwo Wstrzemięźliwości, gdzie promował abstynencję od alkoholu.
W 1848 roku Śląsk dopadła klęska głodu. Młody Ligoń zorganizował wtedy polską pomoc charytatywną dla poszkodowanych. Następnie założył „Komitet pomocy polskiej” oraz „Polskie Konsum”. Niestety 3 lata później został zwolniony z pracy i był zmuszony przenieść się do Zawadzkiego za pracą. Znalazł ją w hucie “Andrzej”. W 1858 roku założył “Kółko Czytelnicze”, które później zostało przekształcone w pierwszą na Górnym Śląsku Bibliotekę Ludową.
W roku 1869 roku został sekretarzem założonego wraz z działaczami pomorskimi i poznańskimi polskiego „Towarzystwa Pożyczkowego”, umożliwiającego polskim robotnikom uzyskanie niewielkich pożyczek, ale także mające przeciwdziałać germanizacji. Rok później znów został zwolniony z pracy. Powodem było szerzenie „antyniemieckiej propagandy”. Powrócił więc do Królewskiej Huty, gdzie ponownie podjął pracę.
W 1875 roku policja przeprowadziła w domu Juliusza brutalną rewizję. Skonfiskowano książki i papier listowy. W 1877 roku Juliusz uległ wypadkowi, co stało się wygodnym pretekstem do zwolnienia go z pracy. Przez blisko dziesięć lat procesował się o odszkodowanie z tytułu wypadku z Kasą Bracką. Sprawę udało się Ligoniowi w końcu wygrać.
Przez całe życie był szykanowany za swoją propolską działalność. Nie mógł podjąć stałej pracy zarobkowej. Skonfiskowano mu jego biblioteczkę, przeprowadzano często rewizje i nakładano wysokie kary finansowe, przez co żył w wielkiej biedzie razem z żoną i sześciorgiem dzieci.
Zmarł po ciężkiej chorobie 17 listopada 1889 roku. Grób Juliusza Ligonia znajduje się w Chorzowie na cmentarzu parafii pw. św. Barbary.
