Demokryt z Abdery uważał wprost, że: „Ludzie stają się dobrzy przez ćwiczenie i praktykowanie dobroci; rzadko zdarza się człowiek dobry z natury”. Zatem natura ludzka bywa bliższa złu. I przejawy dobroci budzą etyczne wątpliwości.
Czytaj więcej
Czy człowiek, jako byt obarczony tyloma wadami i ograniczeniami, jest w stanie na rozumowej niwie wydać z siebie myśl doskonałą, myśl absolutną, przerastającą go - lepszą odeń…?
Czytaj więcej
Oddanie się ma głębszy, nie tylko cielesny wymiar. Posiada w sobie coś mistycznego, lub jak kto woli metafizycznego. Choć oznacza uległość wobec czyjejś woli i utratę jakiejś części wolności.
Czytaj więcej
Nasze życie winno być w uczciwej relacji ze światem. Uczciwość nakazuje wartościować wszystko z należytą miarą. Lecz gdy brak prawdziwego sukcesu, ludzie biorą cokolwiek pozytywnego i podnoszą do wyższej rangi, niż na to zasługuje.
Czytaj więcej
Niemal wszyscy – poza nielicznymi szczęściarzami – potrafią wymienić liczne przykłady dotykającego ich zła. A co, gdyby ktoś powiedział, że zło nie istnieje?
Czytaj więcej
Nadzieja to oczekiwanie rzeczy, które nie koniecznie się wydarzą. Nie przystoi więc filozofom, którzy racjonalnym myśleniem winni zmierzać ku pewności.
Czytaj więcej
Absolut jest jedynym bytem doskonałym, wszechmocnym, wszechwiedzącym… A mi przyszło do głowy, że jednocześnie jest pozbawionym wolności. Ten, który obdarzył wolną wolą aniołów i ludzi, sam nie ma wolności wyboru.
Czytaj więcej
Ból i cierpienie to zjawiska, jakich doświadczył niemal każdy człowiek. Wydawać by się zatem mogło, iż większość z nas dysponuje sporą wiedzą na ten temat. Cóż można więcej dodać? Okazuje się jednak, iż odczucia te bywają podstawą głębokich rozważań filozoficznych.
Czytaj więcej
Nie przekonuje mnie przykładowo Protagoras, i to, że człowiek jest miarą wszystkiego. Że prawdziwe jest to, czego dana osoba faktycznie doświadcza, podobnie jak i to, czego doświadcza jej towarzysz, choć tą samą sytuację postrzega inaczej. Dla mnie to nie relatywizm, a subiektywizm.
Czytaj więcej